ασκότωτος

(I)

ἀσκότωτος, -ον (Μ)

ο λαμπρός, ο φωτεινός («ἡμέραν ἐλευθέραν, ἀσκότωτον, ἀθόλωτον»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + σκοτώ (-όω) «συσκοτίζω» < σκότος].

————————

(II)

ἀσκότωτος, -η, -ο [σκοτώνω]

αυτός που δεν έχει σκοτωθεί, που παραμένει ζωντανός.